Huis Vreewijk Leiden

In de woonwijk Vreewijk staat een gelijknamig herenhuis, dat tot 1881 de kern vormde van de buitenplaats Vreewijk. Vanaf de Bilderdijkstraat is de met een fronton bekroonde gevel duidelijk te zien. De kern van het witgepleisterde gebouw dateert van de tweede helft van de 18de eeuw. Rond 1860 werd het huis ingrijpend verbouwd en kreeg het zijn neoclassicistische uiterlijk. Vreewijk heette tot circa 1850 Spawijck en is tussen 1712 en 1728 ontstaan. Ene Pieter Marcus voegde diverse stukken grond samen om zo een grote speeltuin te vormen.

De volgende eigenaar J.I. de Martines, vergrootte het terrein aanzienlijk door de aankoop van een kleerblekerij. H. van Buuren liet rond 1775 een huis bouwen dat nog altijd de kern van het huidige gebouw vormt. In 1800 wordt Spawijck omschreven als een aanzienlijk buiten met herenhuis, koepel, tuinmanswoning, menagerie in een ‘Engelse tuin’ met waterpartijen. In 1881 werd Vreewijk verkocht aan een projectontwikkelaar, waarna de aanleg van de woonwijk spoedig begon. Het herenhuis werd tot 1949 particulier bewoond. Daarna werd het een onderkomen voor bejaarden. Thans is het een woonlocatie voor mensen met een verstandelijke handicap. In 1983 werd Vreewijk grondig verbouwd, waarbij het oorspronkelijke interieur grotendeels verloren ging.