Geschiedenis van Waddinxveen

In deze streek ontstonden uiteindelijk drie ambachten (dorpen): Noord-Waddinxveen, Zuid-Waddinxveen en Bloemendaal.  Van oorsprong was Waddinxveen een woest gebied langs de rivier de Gouwe. Men begon dit gebied te ontginnen om er landbouw te kunnen bedrijven. Door de daarvoor benodigde ontwatering begon het land echter te zakken (in te klinken) en moesten maatregelen tegen het water worden genomen. In de vijftiende eeuw was de grond zo drassig geworden, dat men de landbouw opgaf en zich op veeteelt toe ging leggen.

Turfwinning

Omdat er voor veeteelt minder arbeidskrachten nodig waren, trokken velen uit Waddinxveen en Bloemendaal weg. De oude dorpskerk bij Bloemendaal was in de zestiende eeuw weer verdwenen. Rond 1500 begon men ook de veengronden af te graven om turf te winnen dat als brandstof werd gebruikt.

Hierdoor ontstonden grote veenplassen en werd de situatie voor de bevolking nog armoediger. Pas in de tweede helft van de achttiende eeuw begon men het land weer droog te leggen. De laatste van deze droogmakerijen werd in 1872 voltooid.

Modern Waddinxveen

De Franse bezetters voegden Noord-Waddinxveen, Zuid-Waddinxveen en Bloemendaal samen tot één gemeente. Deze gemeente werd in 1813 weer opgeheven, maar in 1870 werd de huidige gemeente Waddinxveen definitief gevormd. Wel moest Waddinxveen hierna nog enkele polders aan omliggende gemeenten afstaan.

Ondertussen was in Waddinxveen de papier- en hout- en meubelindustrie tot bloei gekomen. De vele papiermolens in Waddinxveen zijn inmiddels weer verdwenen, maar de meubelindustrie is nog wel aanwezig. Tegenwoordig kent Waddinxveen een groot aantal forensen en passeren er jaarlijks 30.000 schepen het dorp. De helft daarvan is recreatievaart.

Links

• Streekarchief Midden-Holland
• Waddinxveners in de Tweede Wereldoorlog