Over Landgoed Te Werve
De laatste particuliere bewoner was Abel Labouchere. Hij was directeur van De Porceleine fles in Delft (bekend van het Delfts blauwe porselein). Ruim honderd jaar geleden liet hij het meer van 9 hectare graven op het landgoed. Niet zozeer omdat hij dat mooi vond, maar het was een mooie inkomstenbron. Het zand werd namelijk gebruikt om het laakkwartier in Den Haag op te bouwen.
In 1922 kocht De Bataafse Petroleum Maatschappij (het huidige Shell) het landgoed om het in te richten als sport- en ontspanningscentrum voor haar personeel. Er werd een voetbalveld, sintelbaan en hockeyveld aangelegd. In het meer lagen zeilbootjes en langs de oever stonden duikplanken. In 1998 is Shell gestopt met deze sportactiviteiten en zijn de accommodaties op het landgoed weggehaald. De oude historische waarden zijn vervolgens op prachtige wijze teruggebracht. Het landgoed, dat deels op de oude Rijswijkse strandwal ligt, is nu weer een schitterend stuk natuur, onder meer bekend door de fraaie stinsenplanten en andere zeldzame flora en fauna. Tijdens een wandeling is het nauwelijks voor te stellen dat u zich midden in de drukke Randstad bevindt.