Buitenplaats Weizigt in Dordrecht

Van de ooit uitgestrekte buitenplaats Weizigt is slechts een herenhuis overgebleven, met aan de noordwestelijke zijde een koetshuis. Het geheel ligt nu in het 20ste-eeuwse park Weizigt, midden in de stad Dordrecht.

De verstedelijking rondom het huis begon met de aanleg van het station in 1872. Door de bouw van het station nam de bebouwing in de omgeving in korte tijd sterk toe. Het park van het buiten werd steeds kleiner en Weizigt raakte uiteindelijk ingeklemd tussen het station en de stadsuitbreidingen. Het buiten ligt nu aan een doodlopend straatje met een plantsoen ervoor. Het meest oostelijke deel van het park is gebruikt voor de bouw van een bejaardenhuis. Daar ligt nu nog het minst aangeroerde deel van het park, een stuk van het grote bos dat ooit de oostelijke begrenzing van het terrein was.

Na de Sint Elisabethsvloed van 1421 werd op de restanten van een dijkje ter hoogte van de 17de-eeuwse Spuiweg een soort zomerdijk aangelegd, die toegang gaf tot de stad. Deze dijk werd al in 1628 of 1629 verhard. Volgens een vrij betrouwbare kaart van Isaac Tirion stond aan deze Spuiweg al rond 1700 een huis met een classicistisch uitziende tuinaanleg. Archiefstukken tonen aan dat Mattheus van den Broucke hier een huis bezat.

In 1771 werd Weizigt in een taxatie van de goederen van wijlen mr. Johan van der Burch voor het eerst bij name genoemd: 'een thuyn of buytenplaatsje, vanouds genaamt Weysigt'. Het bezit ging over naar een verwante van Johan van der Burch, jonkvrouw Sophia Adriana Hoeufft. Zij huwde Hendrik Onderwater. Deze kocht in 1771 en 1775 naast de gronden die reeds in bezit waren percelen aan. Ook kocht hij in 1779 een 'hegt, sterk en wel doortimmert dubbelt huys en erve'. Het genoemde dubbele huis werd vermoedelijk tot herenhuis verbouwd. In 1782 wordt Weizigt verkocht aan mr. Boudewijn de Roo. De familie De Roo was tot 1942 eigenaar van Weizigt.

In 1942 werd de gemeente Dordrecht eigenaar van de buitenplaats. Het herenhuis werd na de Tweede Wereldoorlog verbouwd tot sanatorium en het park omgevormd tot het stadspark Weizigt. Vanaf 1965 diende het als verpleeghuis voor bejaarden, waartoe het huis werd verbouwd. Het gebouw bleek echter toch te klein en vanaf 1971 woonden er verschillende huurders en krakers. In 1988 werd het huis, na een grondige verbouwing door architectenbureau Bonnema-Duinisveld, in gebruik genomen door woningbedrijf Woondrecht, later Woonbron vestiging Dordrecht. Om de woningbouwvereniging te kunnen huisvesten werd een grote 19de-eeuwse aanbouw aan de oostzijde vervangen door het huidige kantoorgebouw annex opslagloods.