Geschiedenis van de gemeente Noordwijkerhout

Door de eeuwen heen leefden de meeste mensen in Noordwijkerhout grotendeels van de landbouw en veeteelt. Hierbij ondervonden de boeren veel last van de grote aantallen duinkonijnen, die de gewassen opaten. Door de ligging aan zee probeerden veel inwoners wat extra geld te verdienen door middel van de schelpenvisserij. Anderen probeerden met stropen en strandjutten de inkomsten wat aan te vullen. In de zeventiende eeuw werd in Noordwijkerhout ook veel vlas verbouwd en verwerkt.

Buitenplaatsen

In de zeventiende en achttiende eeuw lieten notabelen uit de omliggende grote steden (zoals Leiden) in Noordwijkerhout hun buitenverblijven bouwen. Dat bracht ook wat extra inkomsten voor de inwoners met zich mee. Door de nabijheid van zee en duinen vormde het toerisme, zeker in de twintigste eeuw, in toenemende mate een belangrijke bron van inkomsten.

In de tweede helft van de negentiende eeuw kreeg de welvaart in Noordwijkerhout een grote impuls door de ‘afzanding’ (afgraving) van de binnenduinen. Hoewel het duinzand aanvankelijk vrijwel uitsluitend werd gebruikt voor het bouwrijp maken van bouwgrond bij naburige steden en als grondstof voor steenfabrieken, bleek het zand, na bemesting, bijzonder geschikt te zijn voor de teelt van bloembollen. ijdens de twee Wereldoorlogen moest de bloembollenteelt, in verband met de voedselschaarste, tijdelijk plaatsmaken voor de groenteteelt. De bloembollenteelt beleefde in de jaren na de Tweede Wereldoorlog de grootste groei. Vanaf 1950 verdubbelde in Noordwijkerhout de oppervlakte aan bollenland bijna. De laatste jaren zijn veel bollenkwekers overgestapt op teelt in kassen.