Nico Varkevisser: 'Als molenaar kun je iets wat een ander niet kan'

In het dagelijks leven werkte hij als huisschilder, maar op zaterdag was Nico Varkevisser dertig jaar lang te vinden op molen De Rooie Wip in Hazerswoude. Hij raakte geïnteresseerd nadat hij op een open dag de molens in Hazerswoude had gefotografeerd en vereniging De Hollandsche Molen aanschreef. "Zij hebben me verteld hoe ik molenaar kon worden en zo ben ik er ingerold."

Varkevisser startte met de opleiding voor vrijwillig molenaar en leerde het vak op de Putmolen in Aarlanderveen, bij de familie Slingerland. De Rooie Wip noemt hij een molen "met een gebruiksaanwijzing". "Het is wel pittig hoor, als je nog niet zoveel van zo’n molen afweet. (…) Er stonden bomen naast de molen en het bovenhuis was een beetje naar voren verzakt. Als je aan de westkant maalde moest je altijd oppassen dat de binnenroede niet tegen de schepradkast aansloeg. Maar als je uit het zuidwesten ging malen dan moest je weer oppassen voor de bomen, dat je daar niet doorheen sloeg met de wieken."

"Als molenaar kun je iets wat een ander niet kan. Je bent met iets bezig, je vecht tegen het weer, maar je speelt ook met het weer, met de wind. Je hebt een machine in handen die je zelf moet bedienen." De Rooie Wip was lang in particuliere handen, maar kwam in 1992 in handen van een speciaal daarvoor opgerichte stichting. "Je bent met een molen bezig die niet van jezelf is, het kost zo een miljoen, zeg ik altijd." "Als ik het weer niet vertrouwde zette ik de molen stil of ik ging een zeil verminderen. Op een gegeven moment weet je dat gewoon. Let maar eens op, als er wolken voor de zon komen gaat de wind ineens harder waaien. Als je dat weet, hoef je niet te zwichten. Maar je weet ook precies wanneer er een onweersbui aankomt en wanneer je de molen stil moet zetten."

Naast het molenaarschap deed hij ook onderzoek naar de geschiedenis van de molen. "Alles wat ik in de archieven over de molen heb kunnen vinden heb ik op papier gezet. Ook de grote restauraties die ik in die dertig jaar heb meegemaakt, met tekeningen, plattegronden en veel foto’s." Varkevisser had er ook altijd plezier in om mensen te ontvangen op de molen. "Ik voelde me altijd een soort ambassadeur van de molen."

Lees het hele molenverhaal van Nico Varkevisser (PDF)