Zuid-Holland kent nog zo’n tweehonderd landgoederen en buitenplaatsen. Stuk voor stuk zijn het prachtige plekken die interessante vensters op de Hollandse geschiedenis bieden. Het zijn belangrijk elementen van ons culturele erfgoed en oases van ruimte en natuur. Landgoederen en buitenplaatsen zijn vooral te vinden op natuurlijke verhogingen in het landschap, zoals de oeverwallen van rivieren langs de Oude Rijn en de Maas. De meeste liggen echter op de oude strandwallen tussen Den Haag en Haarlem. Deze landgoederenzone is cultuurhistorisch en landschappelijk uniek in Nederland en herinnert ons aan de invloedrijke positie die ‘de Hollanden’ economisch en bestuurlijk al eeuwenlang innemen.

Definities landgoed en buitenplaats
De begrippen landgoed en buitenplaats worden vaak door elkaar gebruikt. Een landgoed is een landschappelijk samenhangend gebied bestaande uit natuur, bos, tuin of park dat als een bedrijf wordt beheerd. De oudste landgoederen in Zuid-Holland stammen uit de Middeleeuwen. Een buitenplaats is een monumentaal huis, met bijgebouwen en een tuin of park. Ze zijn in de 17e en 18e eeuw gebouwd door rijke burgers uit steden die de zomers op het platteland wilden doorbrengen. Het door elkaar gebruiken van beide begrippen ontstond doordat op veel oude landgoederen later buitenplaatsen zijn gebouwd.